La soledad confusa: (1929-1930)

Carvalho supera o modernismo neste seu segundo e derradeiro libro de poemas en español. É unha poesía na que prima a estética sobre a temática. Del diría en Nós Bouza-Brey: “[…] romances octosílabos, gardadores de temas bíbricos inzados de modernidade, dun erotismo fresco e inxel.”